Bergvliegen

Het is alweer enige tijd geleden dat ik een verhaaltje over een vlucht geschreven heb, maar het verhaal van de vlucht van vorige week kan ik jullie toch niet onthouden. In 2014 ben ik met een groep vrienden en 4 vliegtuigen naar Zwitserland geweest om daar een leuk rondje te vliegen. Dat was een bijzondere belevenis waarvan je het verslag elders op dit blog kunt lezen.

De groep van 2014

Toen ik enkele maanden geleden in contact kwam met een nieuwe vliegmaat bij de vliegschool, ging het al gauw over die vlucht in Zwitserland. Hij wilde ook graag een keer die kant op en ik was natuurlijk meteen enthousiast. Met een beetje spelen op de planningtool kwam er al gauw een mooie route uit die ons ook over de Alpen zou voeren.

Ik zocht contact met de mannen die in 2014 ook mee waren en ze waren er ook meteen voor te porren. De voorbereidingen konden beginnen! We hebben met zijn alleen een Dropbox opgezet om allerlei informatie te vergaren, overlegd over mooie velden en ook "handige" velden. We struinden het internet af voor informatie en lazen boeken over vliegen in de bergen.

We hadden alles geregeld voor een weekeinde in april en alvast een backup weekeinde gepland. Helaas bleek het weer in beide weekeinden niet optimaal en konden we niet gaan. Het bleek uiteindelijk nog best lastig om alle agenda's op 1 lijn te krijgen en zo kwam het dat ik uiteindelijk met Barry in 1 vliegtuig op weg ging voor de reis. Robert, de oorspronkelijke aanstichter van "Zwitserland II" bleef bij nader inzien thuis.

Hieronder een verslag van de trip die zich het beste laat samenvatten met 3 woorden:

GE - WEL - DIG

Dag 1:

Omdat er oorspronkelijk sprake was van drie vliegers in een vliegtuig en we graag elke vlieger wat wilden laten vliegen op elke dag, was het oorspronkelijke plan om elke dag 3 legs te vliegen. Omdat Barry en ik maar met zijn tweeën waren besloten we de heen- en terugreis maar in 2 legs te vliegen.

Lelystad - Speyer

Donderdagochtend stonden we vroeg bij Singles & Twins op vliegveld Lelystad waar we de PH-SET, een Piper Warrior II, hadden gehuurd voor deze trip. We hebben ons rustig voorbereid en alles ingeladen. Rond een uur of 10 waren we klaar voor vertrek. Speyer Flugplatz ligt ongeveer op de helft tussen Lelystad en Lausanne en zou ongeveer 2 uur vliegen zijn.

Barry zit er al klaar voor!

Ik zou dit leg vliegen en we stegen op vanaf baan 05. Zodra we Harderwijk voorbij waren kwamen we in de laaghangende wolken terecht en er zat niet veel anders op dan om te draaien om te kijken of we via een andere route richting Speyer konden komen. Dat bleek nog best een puzzel. Terwijl ik vloog zocht Barry op de buienradar en luchtvaartmeteo naar een route die ons om de lage bewolking zou sturen. Dat leverde wat zoekwerk op, maar toen we eenmaal ten zuidoosten van Utrecht kwamen werd het weer al snel beter.

Onderweg vlogen we nog over het vliegveld van Düsseldorf

Na een vlucht van bijna 3 uur landden we uiteindelijk op Speyer.

Het was ook meteen tijd om te tanken.

Aangezien we vanaf Speyer direct naar Zwitserland zouden vliegen, moesten we ook nog even afwachten of de douane ons nog wilde spreken. Dat leverde een verplichte pauze van een uur op, dus dan kun je meteen lunchen. En wat eet je dan, als je in Duitsland bent ?

Of je Wurst Lust.....

Speyer - Lausanne

Na de lunch op Speyer gingen we op weg naar Lausanne, onze laatste bestemming voor dag 1. Nu was het Barry's beurt om te vliegen.

Even een vliegtuig-fie maken

Inmiddels was het weer een stuk opgeknapt, maar omdat ook het terrein langzaamaan wat hoger werd, bleven we toch dicht bij de wolken. Dat leverde wel erg mooie plaatjes op.

Soms was het best lastig inschatten of die berg in de verte nou nog wel genoeg ruimte tussen de wolken vrijliet om een beetje netjes te kunnen vliegen. Het was dus af en toe een beetje bijsturen om de route met de meeste ruimte te vliegen.

Zodra de situatie het toeliet zijn we boven de wolken gekropen en dat blijft altijd weer een PRACHTIG gezicht. Het is genieten van al die plukken watten links en rechts van je. (en onder je)

Soms kom je ook hele hoge wolken tegen waar je dan mooi langs kunt vliegen. Dan is het maar goed dat de deuren en ramen niet open kunnen want je zou zomaar op het idee kunnen komen om in zo'n wolk te springen.

Toen we wat dichter bij onze bestemming (Lausanne) kwamen, werd het weer wat slechter. We hadden steeds regenbuien aan de ene kant van ons en bergen aan de andere kant van ons. Gelukkig bleef er nog genoeg ruimte voor ons om via Grenchen naar Lausanne te vliegen. Aan Grenchen hadden we nog wat leuke herinneringen uit 2014 overgehouden.

Eenmaal in de buurt van Lausanne riepen we de havenmeester van Lausanne op om te vernemen welke baan in gebruik was. Zelfs na 3 keer roepen werd er niet geantwoord. We hoorden wel voor ons een andere piloot melden dat hij op baan 18 zou landen. We besloten dat dan ook maar te doen, dat houdt de boel wel zo overzichtelijk.

Het was een lange en vermoeiende dag, maar we waren in Zwitserland!

We zijn in Lausanne even lekker gaan eten en we hebben 's avonds in het hotel nog even de vluchten voor de volgende dag voorbereid. Barry belde nog even met de verschillende vliegvelden en kreeg zo en-passant nog even wat handige informatie die ons de volgende dag prima van pas zou komen.

Dag 2:

Dit was de dag waar het allemaal om begonnen was. We gingen in (tussen) de Alpen vliegen! Het weer zag er erg goed uit voor die dag. Alle GAFOR routes die we gepland hadden zagen er blauw uit (Open dus) voor het grootste deel van de dag dus we gingen lekker vroeg op pad.

De route voor deze dag was zo opgezet dat we in 1 dag de Alpen in en uit konden zijn. Het weer kan in de Alpen namelijk nogal veranderlijk zijn en we wilden niet ineens een paar dagen vast komen zitten omdat het gedurende de nacht ineens ander weer geworden was.

Lausanne - Sion

Tijdens de Zwitserlandtrip van 2014 zou ik oorspronkelijk dit leg vliegen, maar omdat we destijds omwille van de tijd de landing op Lausanne hadden overgeslagen, kwam het zo uit dat mijn vliegmaat naar Sion mocht vliegen. Je kunt begrijpen dat ik daar nog een beetje de balen van had omdat:
1) de vlucht naar Sion mooi door een dal voert met aan het einde een scherpe bocht naar links
2) de approach naar Sion je redelijk vlak langs een berg stuurt en het downwind leg precies op de hoogte van een kerkje op de berg ligt :)

Barry had in 2014 wel de landing op Sion gedaan en dus was het snel besloten dat deze keer de beurt aan mij was. Het vliegveld van Lausanne was lekker vroeg open en zo kwam het dat we al om 8 uur klaar stonden voor vertrek. Vertrek was "at your own discretion" en we stegen op van baan 36. Na takeoff ging het al snel linksom in de richting van het meer van Geneve, alwaar we het dal richting Sion in vlogen.

Nu is dat vliegen in een dal best wonderlijk als je dat niet gewend bent. Op een bepaald moment zei de dame van de verkeersleiding tegen ons dat we spoedig geen radiocontact meer zouden hebben en dat wij bij Martigny maar contact op moesten nemen met Sion Tower. Dan vlieg je daar dus moederziel alleen en heb je met niemand radiocontact.

Zoals de kenner kan zien, vlogen we met de hulp van de software van SkyDemon. Die heeft een erg handig hulpmiddel dat TerrainSafe heet. Er wordt in kleuren aangegeven waar de bergen hoger zijn dan jouw huidige vlieghoogte.

Onderweg geniet je natuurlijk volop van het uitzicht, maar kijk je ook steeds naar mogelijke landingsplekken in geval van een motorstoring. In Nederland is nagenoeg elk weiland een geschikte plek, maar in de bergen wordt dat toch een ander verhaal.

Martigny ligt aan het einde van het dal en je vliegt eigenlijk een hele tijd op een berg af. Pas als je er bijna bent zie je de (meer dan 90 graden) afslag naar Sion.

Nu naar links om bij Sion uit te komen.

We riepen Sion op en kregen te horen dat we ons moesten voorbereiden op een landing op baan 25. Dat zou betekenen dat we rechts in het dal moesten vliegen langs dat dorpje dat op de berg ligt. Terwijl we daar mee bezig waren meldde de toren zich weer met de vraag of we eventueel ook een straight-in op baan 07 konden accepteren. Dat konden we dus we zijn rechtuit geland op de lange baan.

Omdat we van mening zijn dat je (bijna) nooit teveel brandstof aan boord kan hebben, hebben we ook hier de tanks weer helemaal laten vullen.

Sion - Lugano

Omdat we zo lekker vroeg vertrokken waren vanaf Lausanne, waren we ook erg vroeg op Sion. Niet echt het moment voor een lunch. We besloten dan ook om gewoon meteen weer door te gaan naar de volgende bestemming van de dag.

Om van Sion naar Lugano te vliegen moet je ergens de bergen over. Je zit daar in het gebied van de Matterhorn en de Weisshorn die allebei bijna 15.000 voet hoog zijn. Aangezien je op die hoogte extra zuurstof nodig hebt, was het geen optie om over die bergen te vliegen. Onze route volgde de Simplonpas, de maximale hoogte van deze pas is 6579 voet, hetgeen betekent dat je daar op minimaal 8500 voet moet vliegen. Naast je zie je dan de Weissmies en de Monte Leone die respectievelijk 13.199 en 11.657 voet hoog zijn. Een stukje hoger dan wij dus!

Nu is een Piper Warrior voor wat betreft klimvermogen niet echt te vergelijken met een straaljager. Het duurt dus best wel even voordat je met zo'n vliegtuig op 8500 voet zit. Om wat extra ruimte te hebben om te klimmen, vroegen we of we bij Sion "de verkeerde kant op" mochten vertrekken zodat we eerst hoogte konden winnen voordat we de bergen in zouden gaan.

Als je daar van zo lekker op ruim 8500 voet boven een dal vliegt voelt dat allemaal best wel comfortabel. Alles is best ver bij je vandaan en als je motor uit valt heb je alle tijd om een mooi landingsplekkie te zoeken.

TOTDAT...........

Je bij Brig rechtsaf de Simplonpas gaat volgen. Dan zijn er ineens overal witte bergen en het enige vlakke dat je onder je ziet is dat kronkelweggetje. Ik was blij dat ik dit stukje al eens op de flightsimulator had geoefend, want nu wist ik dat je "achter die ene berg naar rechts moest en dan 2 keer naar links en dan werd het weer groen (en diep) onder je.

En gelukkig klopte het ook nog!
Na een stuk het dal te hebben gevolgd kwamen we bij het Lago Maggiore. Op de foto hieronder zie je op het hoekje het dorp Verbania, waar ik in 1995 ofzo eens op vakantie ben geweest. Het hotel stond er nog steeds!

De nadering naar Lugano is PRACHTIG. Je vliegt aan over een meer en als je zoals wij moet landen op de 19, dan heb een soort circling approach. Dat betekent dat je langs de baan vliegt en dan in een soort teardrop patroon terug draait naar de baan. Nou moet je die approach nogal hoog vliegen omdat er wat obstakels staan. Het gevolg is dat je dan nog best een eind moet zakken om bij de baan te komen. Barry deed wat ie altijd deed: Gas eraf, snelheid eruit, flaps eruit..... Maarrrrrr het vliegtuig wilde niet echt zakken. het gevolg was dat we op bijna 300 voet over de baan heen vlogen en de hele approach nog eens moesten doen. WEER over dat vervelende meer :)
Zou hij het expres gedaan hebben?

Lugano-fie

En natuurlijk moesten we weer even tanken. Dat was nu vooral belangrijk omdat op het volgende veld geen AVGAS beschikbaar was.

Barry heeft in het voorbijgaan nog even zijn nieuwe vliegtuig gefotografeerd :)

Lugano - Buochs

Inmiddels was het wel aardig lunchtijd geworden, maar we zagen op de GAFOR routes dat het weer voor ons volgende leg nu mooi was en we besloten om niet af te wachten of het slechter zou worden. Even snel een koek uit de lunchbox en door. Zo'n mooie vlucht smaakte natuurlijk naar meer!

De trip van Lugano naar Buochs brengt je langs Locarno en daarna moet je over de Gotthardpas. Dat was weer een kwestie van flink hoog klimmen. We vertrokken van baan 19 (heh vervelend, WEER over dat meer) en klommen boven het meer om daarna hoog over het veld te vliegen richting Locarno. Daarna naar het noorden, richting de Gotthardpas.

De Gotthardpas loopt over een relatief smalle berg die wel erg hoog is. Je ziet dan ook een weg in allemaal haarspeldbochten omhoog lopen. Op het hoogste stuk is het ineens vlak (en lag er nog volop sneeuw)

Zodra we het hoogste punt voorbij waren konden we dalen en zo in het dal tussen de bergen en onder de wolken gaan vliegen. Je vliegt dan recht op de Vierwaldstättersee af, het grootste meer dar in zijn geheel bij Zwitserland hoort.

Vlieg je eenmaal boven dit meer, dan draai je naar links om bij Buochs uit te komen.

Voor de landing moesten we eerst langs de berg vliegen (downwind) om uiteindelijk naar de baan toe te draaien. De baan op Buochs is lang en BELACHELIJK breed. Het gevolg is dat je moeilijk kan inschatten hoe hoog je nou eigenlijk zit. Het leek er even op dat ook ik een overshoot zou moeten maken, maar zoals je ziet op de film, kwamen we keurig uit.

De verkeersleider zit heel gezellig in zijn eigen toren. Hij heeft zijn fiets naast de trap geparkeerd.

Buochs - Donaueschingen

Het oorspronkelijke plan was om van Buochs naar Konstanz te vliegen, maar de gelukkig vertelde de havenmeester van Buochs ons dat we niet rechtstreeks van Zwitserland naar Konstanz konden vliegen omdat ze daar geen customs hebben. We hebben daarom ons geplande uitwijkveld als bestemming gekozen.

Na de startup op Buochs namen we contact op met Buochs tower die ons vroeg of we van plan waren de Emden CTR te crossen. We gaven aan dat we dat graag zouden willen en de tower controller ging dat meteen voor ons coördineren.
Terwijl we naar de baan taxieden kregen we nog de vraag of we 8 knopen tailwind konden accepteren. Dat is niet zo'n goed idee met een Piper Warrior en dus moesten we "backtracken" op de landingsbaan. Met een baan van 2000 meter is dat nog best even rijden!

Na takeoff klommen we uit over het prachtige meer richting Zurich. Aangezien Barry deze vlucht vloog, was het mijn taak om de navigatie en de radiocommunicatie te doen. Dat was even flink aan de bak!  Van Buochs Tower naar Emden Tower naar Zurich Information naar Zurich Tower naar Zurich Information

Dag 3:

Donaueschingen - Koblenz

Op Donaueschingen konden we uitslapen want het veld ging daar pas om 9:00 LT open.

Barry was al eens naar Trier gevlogen en vertelde dat het Moseldal zo mooi was om te zien. We zijn daarom via Trier naar Koblenz gevlogen en inderdaad: het is mooi daar!

Op Koblenz was het natuurlijk weer tijd om te tanken. Gewoon maar weer tot de rand vol.....

Koblenz staat in de "vliegwereld" bekend om het goede Griekse restaurant dat op het veld zit. Aangezien we een beetje op ons gewicht wilden letten hebben we een Spa-tje en een salade besteld.

Maar eigenlijk moest daar toch nog wel een side dish bij :)

Na deze enorme maaltijd (die we allebei niet helemaal op konden), was het tijd voor het laatste leg, terug naar Lelystad.

Koblenz - Lelystad

De vlucht van Koblenz naar Lelystad beloofde een routinevlucht te worden. Van Koblenz in een bijna rechte lijn omhoog naar Lelystad. Onderweg zouden we de CTR's van Köln en Dusseldorf (Alweer?) kruisen.

We vlogen het eerste stuk relatief laag en dat leverde nogal wat gestuiter op. Zodra het kon (na Dusseldorf) zijn we boven de wolken geklommen en dat leverde een veel rustigere vlucht op.

Köln

Düsseldorf

Aan het einde van de trip was het nog even werken voor Barry omdat er nogal wat last van windshear was op Lelystad.

We hadden nog geluk met onze timing, want vlak na ons werd het veld gesloten omdat er een Blackshape binnen kwam met een emergency. Al met al een enerverende dag en een prachtige reis!

Dit blog is nog niet helemaal klaar. Ik zal de komende dagen nog een paar filmpjes toevoegen, dus kom over een paar dagen nog even terug om te checken wat het geworden is!