"Mijn" vliegtuigen

Ooit, in de grijze oudheid (2001) kreeg ik mijn eerste vliegles bij Skyriders in Lelystad, van instructeur Ray Rosekrans. Ik was meteen verkocht en besloot dat ik een brevet wilde halen. Nou was dat nogal een uitdaging, vooral financieel, maar ook om tijd te maken om steeds helemaal naar Lelystad te rijden. Ik besloot dus vooral te lessen om te kunnen vliegen. Dat er aan het einde ooit een brevet zou kunnen zijn was mooi meegenomen.
Onlangs bladerde ik terug in mijn Pilot Log en ik zag dat ik eigenlijk best wel in veel verschillende vliegtuigen gevlogen heb. Hieronder een overzichtje:

Ik begon te lessen op een Tecnam Echo P92 waarvan Skyriders een aantal had staan

Ik heb deze 3 kisten ook nog meegemaakt voordat ze helemaal "overhauled" waren en nog hun originele kleuren hadden.

Soms was er geen Tecnam van de vliegschool beschikbaar en dan mocht ik een gelijksoortinge Tecnam gebruiken van een particulier.

Mijn instructeur kocht op een bepaald moment een Kappa. Daar heb ik ook een aantal uren op gemaakt. Het was mijn eerste "complex aircraft" ervaring met een intrekbaar landingsgestel en verstelbare prop.

Op deze foto zie je mij aan de stick van de Kappa.

Skyriders importeerde de Tecnam vliegtuigen in de Benelux en had ook een aantal andere modellen staan, die ik allemaal uitgeprobeerd heb.

De SEP versie van de P92

en een Tecnam laagdekker

Nadat ik mijn brevet gehaald had heb ik nog een tijdje bij Skyriders (en de opvolger Tecnam Benelux) gevlogen met de PH-2V5, PH-2V6 en de PH-2Y2. De staat van deze vliegtuigen ging hard achteruit en op een bepaald moment was er nog maar één van deze kisten beschikbaar voor mij. Ik ben toen wat gaan zwerven op Lelystad en kwam bij VCL terecht waar ze een Rans-S6S hadden staan.

Dat was wel HEEL erg terug naar de basis van het vliegen. Ik heb daar een tijdje mee gelest, maar omdat hij eigenlijk vaker defect was dan luchtwaardig besloot ik mijn heil ergens anders te zoeken.

Via-via kwam ik bij Dwarf op vliegveld Hilversum terecht en daar heb ik me laten uitchecken op de Aerospool Dynamic WT9. Aangezien ik best wel lang niet meer ECHT gevlogen had, kostte dat nog wel een paar uurtjes. In september 2011 was ik daarvoor helemaal klaar.

Recent mocht ik ook het broertje van de PH-4B7 aan mijn lijstje toevoegen. Ik had er tijdens mijn lessen al eens op gevlogen, en ook mijn profcheck erop gedaan, en nu vlieg ik ook met de PH-4G3, een Aerospool Dynamic WT9 met intrekbaar landingsgestel.

Daarnaast ben ik weer aan het lessen om ook mijn SEP aantekening te halen. Daarvoor gebruik ik een Cessna 150 van Dwarf

Maar het allercoolste in mijn logboek is wel het huidige vliegtuig van mijn vroegere instructeur (en goede vriend) Ray Rosekrans. Hij heeft een ECHT Professor Barabas vliegtuig, een Gyrocopter. Daar heb ik ook twee lesjes mee gehad. Dat moet ik nog eens een keer proberen binnenkort...

Spannend vluchtje

Gisteren ging ik vliegen met Francine, een collega van mij. Nou vlieg ik wel vaker, dus waarom zou deze vlucht bijzonder zijn? Daar zijn een paar redenen voor:

Om te beginnen is Francine het type dat, als ze naast je zit in de auto bij het invoegen op de snelweg, haar handen voor haar ogen slaat en roept: IK KIJK NIET, IK KIJK NIET, IK KIJK NIET!!!!!
Je vraagt je af waarom ze dan zo graag mee wil vliegen, maar ja, haar kinderen en haar man waren ook al eens meegeweest, dus ze wilde niet achter blijven.

Tot voor kort vloog ik uitsluitend in de PH-4B7, een Dynamic WT-9 met een fixed gear. Dit vliegtuig is even uit de roulatie vanwege groot onderhoud en wat reparaties, en dus mocht ik met de PH-4G3 op pad. Dit is OOK een Dynamic WT-9, maar met een retractable gear en ook zitten de meters en knopjes net iets anders. Dit was de EERSTE keer dat ik zelfstandig met deze kist weg ging.

Dan het weer. KNMI had gewaarschuwd voor monsterbuien. Op de buienradar waren ze te zien, maar ze lagen niet op onze route. Ook zouden ze nog niet echt naar ons toewaaien, maar we hoorden berichten van Lelystad dat het daar ENORM regende. Ik besloot dat het toch wel kon, en we gingen ons klaar maken voor vertrek.

Walk around check, administratie, instappen, een beetje pielen om de motor te starten (hoe werkte dat ook alweer met de choke...) en klaar voor vertrek.

"Hilversum Radio, Papa Hotel Four Golf Three, Radiocheck"
- "Papa Hotel Four Golf Three, read you five, taxi out runway one-eight, oja... en we hebben een beetje tailwind, dus let op"

Lekker dan, starten met wind mee, nou ja... met die buien in de buurt zal het zo wel weer gedraaid zijn. Nog even de run-up checks en oplijnen maar. De take-off ging prima, de Dynamic heeft zoveel motorvermogen dat hij nauwelijks last heeft van de tailwind. We zaten alleen al gauw in de grauwe nevel die tussen de buien inhing. Dat was best jammer voor het zicht. We gingen richting Monnickendam en Volendam om even langs het huis van Francine en haar moedertje te gaan. Natuurlijk goed uitkijken met het beperkte zicht en alle buien in de buurt.

Na een paar rondjes in de buurt van Monnickendam en Volendam gingen we terug. We moesten een beetje om de buien sturen en onze weg terug zoeken. Al gauw kwam het veld weer in zicht. Baan 18 was nog steeds in gebruik en de wind stond nog hetzelfde. Landen met 2 knopen tailwind. Dat had ik nog nooit gedaan!  Snel bedacht ik wat het beste plan zou zijn. Dat bleek, eenmaal op final, niet uit te werken zoals ik het gepland had. Ik zat veel te hoog en ik kon nooit hoogte EN snelheid op tijd kwijtraken zonder gekke capriolen uit te halen. Een doorstart dus......
De tweede ronde was van het zelfde laken een pak. Te hoog, te snel.... doorstart... Tijd voor een ander plan!

Het circuit verlengd en een lang final leg, ALLE flaps er uit en gas aan het begin van final er af. We gleden netjes naar de baan en maakten een wereldlanding.
Welkom op vliegveld Hilversum..... Francine kon haar ogen weer open doen, haar nagels uit haar been halen en weer ademhalen.


Nadat we geparkeerd waren en alle administratie gedaan hadden, wilde Francine even een colaatje drinken "om te vieren dat we nog leven". Altijd fijn als je passagiers zoveel vertrouwen in je hebben.
Leuk detail: toen we op het terras zaten ging de havenmeester de baan draaien zodat er geen tailwind meer was! En bedankt he :) !!

Ik vond het best een geslaagde vlucht en ik ben blij dat Francine me vertelde dat ze geen nazorg nodig had en graag nog een keer mee wilde.

Haar eigen verslag kun je hier lezen.

Bucket List

In 2007 konden we genieten van de film "The Bucket List" waarin twee terminaal zieke mannen samen alles gaan doen wat ze altijd wilden doen, voordat ze overlijden.

Op de één of andere manier heeft het hebben van zo'n Bucket List behoorlijk aan populariteit gewonnen de laatste tijd. Zo heeft Discovery Channel een programma rondom dit fenomeen en zie je op allerlei blogs dit soort lijsten opduiken.

Ik wil dus niet achterblijven. Ik heb in mijn leven al een aantal zaken gedaan die op de Bucket List van anderen voorkomen, maar die noem ik hier dus niet meer.

Daar gaan we:

• 5 kilometer hardlopen done!
• 10 kilometer hardlopen done!
• 20 kilo afvallen
• Gitaar leren spelen
• Parachutespringen
• Ballonvaarles nemen
• Een helicopterbrevet halen
• Naar de UK vliegen (zelf sturen he )
• Over de Grand Canyon vliegen
• Een sledehondentocht maken
• Het poollicht zien (en fotograferen)

EN.............................

Een eigen ijssalon hebben ! En dan zelf mijn grootste klant zijn

Je ziet het... hij is er al! Hij is welliswaar niet van mij, en hij staat op Ameland, maar IJssalon de Jong klinkt best ok, vind ik.