Een half uurtje Biggles

De "oudere jongens" onder ons weten vast nog wel wie Biggles was. Zijn naam was voluit James Bigglesworth en hij was Captain bij (onder meer) de RAF. Als hoofdpersoon in een uitgebreide reeks jongensboeken verwierf hij een aantal onderscheidingen en stukje bij beetje de status van Superheld.

Prominent in de boeken was altijd het element vliegen. Omdat de verhalen in de meeste boeken zich afspeelden in de jaren 50 (van de vorige eeuw), ging het vliegen dan ook niet in straaljagers maar in oude vliegtuigen met open cockpit. De "de Havilland Tiger Moth" is zo'n vliegtuig. Het was jarenlang het trainingsvliegtuig van de Engelse luchtmacht en mede daardoor worden er (vooral in de UK) nog flink wat van deze kisten operationeel gehouden en gevlogen.

Ook in Nederland was de Tiger Moth een tijd in gebruik als trainer voor KLM piloten in opleiding. Een aantal jaren geleden besloot een groepje KLM vliegers die bijna met pensioen gingen dat het hun leuk leek om weer eens in zo'n vliegtuig rond te vliegen. Zij richtten de stichting Dutch Tiger Flight op en kochten een Tiger Moth in de US.

Deze Tiger Moth staat tegenwoordig gestald op Hilversum en het toeval wil dat mijn vlieginstructeur 1 van de tegenwoordige participanten is. Ik had al eens laten vallen dat ik wel eens mee zou willen in de Moth en afgelopen woensdag was het ineens mijn beurt.

Om niks van het schouwspel te missen was ik ruim op tijd op het veld. Ik zag hoe Cees al een beetje aan het "spelen" was in de lucht en toen hij geland was kon ik eigenlijk meteen instappen. De overige aanwezige participanten bekeken mij eens en zeiden: "heb je geen behoorlijke vliegkleding bij je?".  Ehhhh nee dus.....  Ik werd dus in een geleende vliegoverall gehezen en kreeg een leren kap op met bijpassende vliegbril. De biggles-look was compleet.

De motor van de Moth werd gestart met een ferme slinger aan de propellor en we waren klaar voor vertrek. Zo'n Tiger Moth maakt nogal wat lawaai, dus tijdens de vlucht was er nauwelijks mogelijkheid tot communiceren met Cees, die achter mij zat. Ik heb dus maar gewoon (bijna) stil zitten genieten en het volgende filmpje gemaakt.

Het was een geweldige ervaring en ik ben blij dat er mensen zijn die zoveel tijd investeren om dit soort luchtvaarthistorie levend te houden!!

Alweer op vliegreis

Het wordt bijna vermoeiend om te lezen, maar afgelopen zondag, 30 juni, stond een leuke vlucht gepland. Zo af en toe ga ik vliegen met Toon Bots. Toon is een enorme vliegfanaat die menig uur in de B737 simulator doorbrengt. Je houdt Toon dus niet tevreden met een simpel vluchtje rond Hilversum. Deze keer wilde hij wel eens het zuiden van Nederland zien.
Nu stond vliegveld Beek, dat tegenwoordig Maastricht-Aachen airport heet, al een tijdje op mijn verlanglijstje. Tijd voor aktie dus!

We hadden voor deze reis de beschikking over de PH-4G3 van Dwarf. Dit is een mooie Dynamic WT9 MLA met intrekbaar landingsgestel waar ik al de nodige uurtjes op heb gemaakt.
Nu vind ik vliegen heel leuk, maar steeds maar rechtuit vliegen is op een gegeven moment best saai. We hebben dus wat uitdaging ingebouwd....

Het eerste deel van de reis ging naar een veld dat (nog steeds) geen echte ICAO naam heeft. Het staat bekend als Trafficport Venlo en is een verzamelplaats voor allerlei gemotoriseerde bezigheden. Er is ruimte voor auto- en motorsport en er is ook een landingsbaan.

Tijdens de laatste fase van de landing hoorden we op de radio zeggen: "het blijft een mooi vliegtuig, zo'n Dynamic!". Het bleek de dienstdoende havenmeester te zijn die kennelijk zelf ook een aandeel in een Dynamic heeft. We MOESTEN echt even in de hangar komen kijken naar die kist en kregen en passant ook nog een kijkje in de Piper die daar ook stond.

Gezellige en vriendelijke mensen daar op ZZZZ Trafficport Venlo.

Op het veld werd op die dag ook geracet met (opgepimpte) straatauto's. Het hele terrein liep dan ook vol met Sjonnies en Anita's. Het parcours was afgezet met kunststof vangrails. Toen één van de Sjonnies de macht over het stuur verloor (omdat ie teveel aandacht had voor een Anita langs de baan) en pardoes door de vangrail schoot en vlak naast ons vliegtuig tot stilstand kwam, vond ik het tijd om te vertrekken.

Het filmpje hieronder toont de Take-off op Venlo en de landing op Maastricht-Aachen Airport

Op naar EHBK

Ons uiteindelijke doel voor die dag was Maastricht-Aachen airport. Een gecontroleerd veld. Dat betekent dus dat je tussen de grote jongens vliegt en je ook aan soortgelijke regels moet houden. Er stond me dus een aardig rondje radiotelefonie te wachten. Ik kreeg van de verkeersleider een verkorte route naar de baan aangeboden, dus ik was sneller dan verwacht bezig met de landing. Dat betekent dus wel dat het "standaard-riedeltje" van alle checks ineens op een andere plek in je landing komt te zitten. Dat was wel even wennen.
Ook leuk om te zien was de PAPI naast de baan. Dat is een rijtje van lampjes dat, afhankelijk van je glijpad, verkleurt van rood naar wit. Het idee is dat je 2 rode en 2 witte lampjes hebt. Dit systeem is afgesteld voor grotere vliegtuigen en gaat ook uit van een touchdown in de touchdownzone. Als je dus met zo'n klein mugje aan komt vliegen zul je veelal 4 rode lampjes zien. Zoals de oplettende lezer wel weet, is Toon een verfent 737-simulator vlieger en had hij nog het ezelsbruggetje "four red, you are dead" in zijn hoofd. Je snapt dus wel dat hij wat nerveus naast me zat bij de landing (die prima verliep)

Over de grens gelopen

Na de landing mochten we parkeren naast een Bombardier. We zagen er wel erg klein uit zo naast de grote jongens.

Ik had enkele maanden eerder contact gehad met Air Service Limburg, een bedrijf dat belast was met de afhandeling van de kleine luchtvaart op Maastricht-Aachen airport. Zij hadden mij verteld dat ze na de landing naar ons toe zouden komen om ons op te halen. Toen er een tijdje niks gebeurde, zijn we maar eens gaan kijken waar we naar toe moesten. Een stukje verder zagen we een hangaar met daarop de letters "ASL", dat moest dan wel Air Service Limburg zijn.....
We zagen alleen op een balkon iemand zitten en toen hij ons zag vroeg hij ons waar we vandaan kwamen en hoe we daar gekomen waren. We waren kennelijk een (denkbeeldige) grens op het vliegveld overgestoken en mochten nu niet zelf meer terug lopen.

Gelukkig werden we door de luchthavendienst opgehaald en netjes naar de terminal gebracht. Tijd voor een lekkere lunch!

Wereldreis

Op 28 april was het dan eindelijk zover, de "wereldreis" met de MLA ging door. Eerst maar eens even een beetje vertellen wat vooraf ging:

Zoals je op dit blog wel vaker hebt kunnen lezen ben ik een enthousiaste vlieger. Ik heb ergens in 2005 mijn vliegbrevet gehaald bij vliegschool Skyriders (op een MLA) en sindsdien de nodige uren gevlogen. Na wat omzwervingen ben ik een paar jaar geleden bij Vliegschool Dwarf in Hilversum terecht gekomen. Daar hebben ze een paar mooie MLA's staan van het type Dynamic WT9. Ik heb daar inmiddels al aardig wat uren op gevlogen en ik ben ook met aardig wat vrienden en collega's de lucht in geweest. Meestal was dat een uurtje fladderen en daarna weer op het thuisveld landen. Natuurlijk is dat leuk, maar NOG leuker is het om ergens naar toe te gaan. In het verleden heb ik dus ook tripjes gemaakt naar andere velden, zoals Texel, Ameland, Teuge, Rotterdam, Lelystad, Stadskanaal, Middenmeer, Hoogeveen, Drachten, en ook Stadtlohn. Toch bleef het jeuken om eens een "echte reis" te maken.

De piloot

Een tijdje geleden besloot Toon, een luchtvaarthobbyist in hart en nieren, om ook eens een keer met mij mee te vliegen. We hebben toen een tripje naar Ameland gemaakt. Daarna had hij de smaak te pakken en hij wilde ook wel eens wat verder. Het idee om eens een keer een rondje Waddeneilanden te doen was geboren.

Toon, de enthousiaste passagier

Het duurde nog best even voor het er uiteindelijk van kwam, de agenda's op elkaar afstemmen, het weer moet meezitten en er moet een vliegtuig beschikbaar zijn. Dat was allemaal voor elkaar op 21 april. Er was een vliegtuig, het was prachtig weer, we hadden allebei de agenda al weken vantevoren geblokt en keken er onwijs naar uit......... Helaas werd Toon geveld door een griep. Het werd dus afblazen en opnieuw inplannen. Gelukkig kan dat bij Dwarf allemaal en zo gingen we een week later dan gepland op pad.

We hadden in de weken voorafgaand aan de reis al veel gesproken over welke velden we zouden aan doen. Eerst was het alleen Borkum, daarna Borkum via Oostwold, maar uiteindelijk hebben we besloten dat het Hilversum - Hoogeveen - Borkum - Texel - Hilversum zou worden.

7:00 : De wekker gaat. Ik wil eigenlijk blijven liggen, want ik had helemaal niet zo lekker geslapen. Maar ja, ik heb afgesproken dat Toon mij om 9 uur ophaalt en er moet nog voorbereid worden. Dus hop naar zolder, naar het thuiskantoor waar ook de PC met SkyDemon staat.
Eerst maar eens het hele rondje erin gezet als 1 vlucht. Volgens Skydemon is het 2,5 uur vliegen. Dat is dan nog wel zonder taxien, starten, landen en checks. Daarna alle afzonderlijke vluchten aangemaakt en alle kaartjes en navigatieplannen afgedrukt en gesorteerd.

8:00 : Even aankleden dan maar. Daarna even ontbijten met vrouw en dochter, want die zie ik de hele dag niet meer.

9:00 : Ik zie de auto van Toon voor het raam verschijnen. Gauw zeg ik vrouw en kind gedag en pak mijn jas en tas. Achter mij hoor ik nog even: "daaaaa papaaaaa". Ik ben onderweg.

9:35 : We komen aan bij de vliegschool op Hilversum. De PH-4G3 staat al buiten. Deze keer dus een vliegtuig met intrekbaar landingsgestel. Ik doe de walk around en leg ondertussen aan Toon uit wat ik allemaal doe en waarvoor dat is. Toon is een fanatiek B737 simulator vlieger en probeert alles te relateren aan wat hij daarvan weet. Hij gaat nog wat verrassingen krijgen vandaag :)
Bij de toren vullen we netjes een kaartje in en melden dat we pas aan het eind van de dag weer terug zullen zijn. Dan nog even tanken en dan zijn we klaar voor vertrek.

10:00 : De motor is gestart. Het is nog vroeg voor de meeste vliegers op Hilversum. Er is nog weinig beweging. De enige beweging is afkomstig van de mensen die de vliegtuigen aan het buiten zetten zijn. Na de checks rijden we op naar de baan. Baan 25 is in gebruik. Dat is lekker kort taxien, maar het nadeel is natuurlijk dat de motor nog niet warm is. We blijven dus even staan om de motor wat tijd te geven. Toon vraagt: "is dit de holding?" Ik leg hem uit dat we geen holding hebben op een ongecontroleerd veld. Zodra de motor een beetje op temperatuur is draaien we de baan op. Een snelle check op het kompas of we ECHT op 25 staan en GAS! Toon meldt dat we nog helemaal geen klaring gekregen hebben, maar ik negeer hem even... Eerst even de lucht in, daarna leg ik het wel uit.

Nadat we netjes het ciruit verlaten hebben is het eigenlijk vooral rechtuit vliegen (koers 059) om bij Hoogeveen te komen. Dat moet lukken. Onderweg lekker genieten van het uitzicht en uitgebreid bijpraten over de verschillen tussen VFR en IFR vliegen.

Nu we Hoogeveen naderen wordt het tijd om de kaartjes erbij te pakken en contact op te nemen met Hoogeveen. We moeten over of om het veld om bij het circuitgebied te komen. Na kort overleg met de toren gaan we op 1500 voet over het veld. Ook op Hoogeveen is het rustig. Niets in het circuit, en ook (nog) geen zwevers naast de baan. Het is gewoon even kijken waar de baan eigenlijk ligt. Ik ben er voor het laatst geweest in 2005.....  Baan 27 is in gebruik en er is nagenoeg geen wind. We komen dus met full flaps binnen en landen op de enorme grasbaan.

Nadat we van de baan zijn is het even zoeken waar we eens zullen parkeren. De havenmeester zegt hartelijk: "zet hem maar ergens neer waar plek is hoor..... ik zou gewoon recht voor het restaurant gaan staan!" Dat hebben we dus maar gedaan.

11:00 : Na het afrekenen bij de havenmeester en het bijbehorende babbeltje zijn we even een bakkie koffie gaan doen in het restaurant. De volgende stop is Borkum en daar is een flightplan voor nodig!

Bij de koffie deze keer geen gebak of gevulde koek, maar SkyDemon. We pakken de geplande EHHO-EDWR vlucht erbij en passen even de starttijd aan. We moeten natuurlijk wel even rustig de koffie op kunnen drinken. Via de gratis WiFi van het restaurant op Hoogeveen sturen we het flightplan door. Nog even de koffie afrekenen en we kunnen weer.

11:30 : Toon heeft zich inmiddels als een pitbull vast gebeten in de checklist. Als een echte copiloot leest hij alle items op en ik antwoord netjes met CHECK! Na de take-off gaat de reis verder naar het noorden. We hebben de vlucht door de Eelde CTR gepland. Vorige week was dat makkelijk geweest, want toen was Eelde nog gesloten wegens een ingrijpende verbouwing. Vanaf deze week zijn ze weer open en hebben ze een verlengde landingsbaan. Dat willen we even zelf zien natuurlijk.

De toren van Eelde staat ons vriendelijk te woord en vindt het allemaal prima. We krijgen wat aanwijzingen en we horen terwijl we over de landingsbaan vliegen dat er onder ons iemand een landingsklaring krijgt. Toch even loeren waar hij dan zit.......

Na Eelde tekent zich al gauw de (Duitse) Waddenzee af. We nemen contact op met Borkum. De havenmeester spreekt Duits en Engels en dat gebeurt ook door elkaar. Het is dus wel handig om ook een beetje Duits te verstaan zodat je weet wat de vliegtuigen om je heen van plan zijn.

Waar we in Nederland (bijna) overal standaard verkeerscircuits vliegen bij de landing, wordt daar in het buitenland aanzienlijk minder gebruik van gemaakt. De melding van de havenmeester was dan ook: "runway 31, straight in". Er staat een paar knopen wind uit 280, dus de crosswindcomponent valt mee.

Het blijkt nog best lastig om een "straight in" goed te plannen, zeker als je ook nog eens niet bekend bent met het veld. Zo aanvliegend boven het water is het ook lastig inschatten hoe hoog je nu nog zit. Het effect was dus ook dat we keurig op het begin van de baan landden, maar nog wel wat veel snelheid hadden. Aangezien ik niet zeker wist of dat er allemaal nog wel uit zou gaan voor het einde van de baan besloot ik voor een go-around. Dat gaf me meteen een circuit en een mogelijkheid om eens goed naar de baan te kijken. De tweede landing was mooi. Asfalt onder je wielen voelt toch weer heel anders!

12:25 : De havenmeester blijkt naar Duits en Engels ook prima Nederlands te spreken. Hij zei: "dat is dan zeven euro". Ik dacht werkelijk dat ik hem verkeerd verstaan had. Ik kwam "overland" en maakte 2 landingen en hoefde maar ZEVEN euro te betalen!! Waarom kan dat in Nederland niet ?

Nu was het tijd voor DE SCHNITZEL. Dat was natuurlijk de belangrijkste reden om een Duits veld aan te doen. We wilden een Schnitzel!!

Helaas voor Toon was er geen Schnitzel Hawaii, maar wat er wel was, was ook geen straf. Even lekker in de zon zitten op een eiland en genieten......

Lekker zonnetje!

Bij vertrek van Borkum moesten we natuurlijk een heel eind taxien naar het begin van de baan. Taxiend over het asfalt met het gas dicht gingen we toch steeds een beetje harder. Dan maar een beetje remmen af en toe. Het viel Toon op dat we nu toch wel heel snel los waren. Dat effect had ik bij mijn vluchtje naar Rotterdam ook al gezien. Met een beetje tegenwind en een verharde baan is zo'n Dynamic zo los. Vanaf Borkum ging de reis boven de eilanden langs naar Texel. Het was lekker weer en dus klommen we naar 2900 voet. Dat gaf een prima uitzicht!  Tijdens de trip hebben we ook nog even gecheckt hoeveel je nu eigenlijk aan de stick moet trekken in een bocht. Toon was gewend dat hij in zijn B737 Sim flink moet sjorren, maar ik liet hem zien dat je bij de Dynamic bijna niks hoeft te doen.

 

 

Uiteindelijk kwam Texel in zicht. In verband met de weekendprocedures vlogen we over punt ECHO aan, recht op de baan af. Ook hier dus weer een straight in. Daarnaast ook nog goed opletten op verkeer vanaf punt DELTA. Tegen de zon in kijkend was het nog even kijken waar de baan nou precies lag. Daarnaast stond er een forse wind. Zat je net lekker op je glijpad, dan werd je ineens weer een stukje weggezet. Er moest dus serieus gewerkt worden.

Het was inmiddels 14:45 geworden. Oorspronkelijk hadden we gedacht om 15:00 weer op Hilversum te zijn. Dat ging dus niet lukken. Even snel naar huis gebeld dan maar. "Zeg schat, het wordt wat later...."  Snel de landing afgerekend en nog even naar het toilet en dan Hop, het vliegtuig weer in.

De vlucht terug vanuit Texel is een beetje "standaard" aan het worden. Inmiddels weet je de weg wel en weet je zelfs uit je hoofd waar je weer tot onder de 1500 voet moet zakken. Uiteindelijk stonden we om 16:15 weer voor de hangar geparkeerd en konden we terug kijken op een mooie "wereldreis".

Een groot nadeel is wel dat, na deze reis, dit soort vluchten ineens veel gewoner zijn geworden en dat er weer een nieuwe kick gevonden moet worden. Op dit moment weet ik nog niet wat dat zal zijn, maar ik hou jullie op de hoogte!!